De komst van internet en social media geeft ieder mens de kans om te creëren en te publiceren. Je hoeft niet per se een bekende columnist of senior manager te zijn om je mening te vertellen. Het zorgt voor een rijke schat aan content en activiteit. Maar er is ook angst: moeten we wel willen dat iedereen publiceert? Deze angst heeft grofweg twee redenen.
1. Kwaliteit gaat ten onder
De allereerste massamediale revolutie was de komst van de boekdrukkunst. Voorheen werden boeken door kloosterlingen overgeschreven met de hand. Je kunt je voorstellen dat ze strak de regie hadden over wat ze publiceerden. Ineens was daar de revolutie die zorgde dat schrijvers hun kennis konden vermenigvuldigden en beschikbaar stelden voor iedereen die kan lezen. Maar naast bijzondere werken van Galileo Galilei en Shakespeare, maakte de drukpers ook de kasteelroman mogelijk. Daarin zie je dat vrijheid en kwaliteit mogelijk tegenstrijdige doelen zijn. En dat is ook de angst die mensen hebben bij social media. Nu je nog makkelijker kunt publiceren is er een grote vrijheid, maar komt dat de kwaliteit ten goede?
2. Teveel informatie
De bekende schrijver en dichter Edgar Allan Poe zegt hierover:
“The enormous multiplication of books in every branch of knowledge, is one of the greatest evils of this age; since it presents one of the most serious obstacles to the acquisition of correct information.”
( bron: The works of Edgar Allan Poe: deel VII & VIII, New York 1914 pagina 164)
Hierin geeft Poe aan dat stijging van aantal publicaties als een obstakel kan dienen voor het vinden van de juiste informatie. Wanneer we veel informatie tot ons krijgen, zijn wij mensen dan in staat om de data die we nodig hebben er uit te filteren? Of moeten we daarvoor per se alle informatie tot ons nemen?
Zijn angsten waarheid?
In een tijd dat we in één jaar meer data tot ons nemen dan onze grootouders in hun hele leven, is het logisch dat bovenstaande angsten leven. De komst van social media vraagt van ons een andere manier van omgaan met informatie en dat is spannend.
Gaat de kwaliteit echt ten onder, wanneer iedereen kan publiceren? Als voorbeeld neem ik hiervoor graag Wikipedia. De bronvermelding die je nooit mag gebruiken binnen opleidingen, want het immers samengesteld door verschillende mensen. Maar is alles wat er staat op Wikipedia dan per definitie niet waar? Nee. Wikipedia maakt gebruik van de zogenaamde Wisdom of the Crowd. Eén persoon heeft beperkte informatie, maar 100 of 1000 personen hebben samen veel kennis. Zo kunnen we (enterprise) social media ook zien: Samen ga je “kolder” tegen, doordat niet één iemand de informatie kan geven. Een vraag stellen op enterprise social media over CAO geeft misschien wel een beter antwoord, dan diezelfde vraag stellen aan de collega die je toevallig spreekt bij de koffieautomaat.
De kunst van het missen
Leuk en aardig, maar hoe kom je bij die informatie, als iedereen kan publiceren? Verzuipen we niet in de hoeveelheid data? De oplossing is tweeledig. Enerzijds hebben we de techniek om te publiceren en mogen we diezelfde techniek ook voor ons laten werken. Bij ieder sociaal platform heb je de mogelijkheid tot het filteren van informatie: het op maat maken. Je bent zelf de baas over wie en wat je volgt. De techniek stelt je in staat om niet te verzuipen in de hoeveelheid data en geeft je ook de mogelijkheid om dingen te missen. Elk platform heeft namelijk een zoekfunctie. Zo kun je ook op een later tijdstip de informatie terugvinden. Dat vraagt een verandering van omgaan met informatie en regelmatig instructie om mensen op weg te helpen. Dit zie ik als een mooie taak voor een community manager.
No responses yet