Kom naar mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zal ik jullie rust geven. Neem mijn juk op je en leer van mij, want ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, want mijn juk is zacht en mijn last is licht.
Matteüs 11:28-30
Altijd als ik deze tekst las bekroop me een recalcitrant gevoel. “Allemaal leuk en aardig hoor, maar als ik mijn zorgen kwijt wil, dan wil ik er niet weer een last voor terug krijgen. In de Bijbel staat toch juist dat we kinderen van God zijn en geen slaven?” De tekst begint zo bemoedigend, maar tussen de regels door las ik wat anders.
En ja, er lijkt inderdaad een tegenstelling in te zitten. Je zou bijna kunnen zeggen dat Jezus er een karikatuur van maakt. Al worstelend bleef ik hangen op de zin: Leer van mij. Dat is de sleutel om deze tekst goed uit te leggen.
Jezus bedoelt de last niet om je als slaaf weer in ketenen te slaan. Nee, Hij pakt het beeld van twee ossen, die samen in een juk zitten. Waarbij Hij de grote os is en al het zware werk doet en jij en ik alleen maar met Hem mee hoeven lopen en van Hem mogen leren. Niet keihard en in je eentje werken dus. God wilde mijn beeld van Hem op dit gebied verbreden. God is liefde en Hij weet wat het beste is, juist als ik me zorgen maak.
Leren van Jezus is zo tof en soms ook wel een beetje confronterend. Zo leerde ik de afgelopen tijd bijvoorbeeld: Stilstaan wanneer ik onderdeel ben van de oplossing en wanneer van het probleem? Maar ook dat heel hard werken op Geestelijk vlak niet gelijk staat aan Geestelijke groei. Ik ben benieuwd wat het komende seizoen in petto heeft. Loop je ook met Hem mee? Het is het proberen waard❤ #kannietwachten
No responses yet